Maraş Aslanı

Maraş Aslanı olarak bilinen “Maraş-1”, 1882 yılında Amerikalı bir misyoner olan Henry Marden tarafından Amerikada yayınlanan “Misyonerlerden Haberler” isimli dergide, “Antiquities at Marash, Central Turkey” isimli makalede bilim dünyasına tanıtılmıştır. Çok önemli bir eser olduğunun anlaşılmasının hemen ardından Kahramanmaraş Kalesi kapısında bulunduğu yerinden 1884 yılında alınarak İstanbul Arkeoloji Müzesi’ne, o yıllardaki ismiyle İstanbul Eski Şark Eserleri Muzesi’ne götürülmüştür. Bir süre burada sergilenen heykel 2013 yılında bulunduğu ile Kahramanmaraş’a geri gönderilmiştir. Kahramanmaraş Müzesi’nde, sergilenmekte olan söz konusu heykel, MÖ 9. yy’a tarihlenen Geç Hitit Krallıklarından biri olan Gurgum’a ait Anadolu Hiyeroglif Yazılı (Luvice) önemli bir kapı aslanı orthostatıdır. Buluntu yeri hakkında bilgiler bulunmamakla birlikte Dulkadiroğlu Beyi Alaüddevle Bozkurt Bey (1480-1515) zamanında kaleye eski eserlerin toplandığı ve gömüldüğü bilgisi bizlere, bu eserin de aynı zaman aralığında kaleye taşınmış olduğunu akıllara getirmektedir.

Bazalttan yapılmış aslan heykelinin uzunluğu 73 cm, yüksekliği 41 cm ve genişliği 25 cm‘dir. Aslan heykelinin sağ tarafını neredeyse tamamen kaplayan Luvice altı satırlık yazıt yer almaktadır.

Yazıtın Hawkins tarafından yapılan çevirisi:

  1. Ben hükümdar Halparuntiya, Gurgum Kralı, yönetici Larama’nın oğlu,
  2. Kahraman Halparuntiya’nın torunu, kahraman Muwatalli’nin torunun oğlu, hükümdar Halparuntiya’nın torununun torunu,
  3. Kahraman Muwizi’nin torununun torununun oğlu, yönetici Larama’nın soyundan,
  4. Tanrılar tarafından sevilen kral, insanlar tarafından bilinen, ünü aşmış, sevilen, ulu, tatmin eden(?), bal gibi kral. Beni babamı tanrılar sevdi ve beni babamın tahtına oturttu.
  5. Tarhunza’nın ve Ea’nın izniyle harap (yerleri) düzelttim ve köylere(?) yardım ettim(?). Beni tanrılar […]tis Duruşma ve IPA’dan Runtiyas hükümdar yaptı, ve ben (benim) adaletimle onlar …tı… ve benim için bu … […
  6. […] …yerde ben…tım, benden önce … getirdiler. Ama IPA’dan Runtiyas bana ne tür vahşi hayvan getirdi
  7. atalarım [… ifadeleri geçmektedir.

Yazıttan anlaşılacağı üzere aslan heykelini yaptıran Gurgum Kralı III. Halparuntiya’dır. Yazıtın ilk üç satırında Kral Halparuntiya’nın sekiz nesil gerisine gidilmekte ve eksiksiz bir soy ağacı tanıtılmaktadır. Yazıtın devam eden satırlarında ise Kral Halparuntiya kendisinden övücü sözlerle bahsetmekte ve halkına sağladığı fiiliyatlar hakkında bilgiler vermektedir. Benzer heykellerde olduğu gibi bu eserde de kralların kahramanlaştırılmış olduğunu ve heykel sanatının önemli bir propaganda aracı olarak kullanıldığını görmekteyiz.

Yazıtta Halparuntiya kendinden önceki kralları sayarken iki Halparuntiya ismine daha ulaşılmaktadır ve soy ağacı tanımlamalarında önemli ipuçları sunmaktadır. Asur Kralı III. AdadNirari’nin Kahramanmaraş ili Pazarcık ilçesi sınırları içerisinde MÖ 805 yılında diktirdiği stelinde Gurgum Kralı Palalam oğlu Qalparuda ismi geçmektedir. Bazı araştırmacılara göre Palalam (Asurca) ile II. Larama (Hiyeroglif-Luvice) aynı kişidir ve bu durumda stelde Qalparuda olarak geçen kişinin Larama oğlu Halparuntiya olmalıdır. Luvi Hiyeroglifli Gurgum yazıtlarından, Gurgum kral isimlerinin geçtiği başka yazıtlı heykeller de bulunmaktadır. Bunlar, bilim dünyası tarafından stilize edilmiş ve MARAŞ 1, MARAŞ 4, MARAŞ 8, MARAŞ 16 ve MARAŞ 17 isimleri ile bilinmektedir.

Her ne kadar bu aslan heykelinin nereden getirtildiği tam olarak bilinemese de orijinal yeri tanrılara adanan kutsal bir alan veya krallık merkezi olmalıdır. 2017 yılında Kahramanmaraş ili Onikişubat ilçesi, Pınarbaşı Mahallesi Sumbullu mevkii olarak geçmekte olan tepelik alanda “MARAŞ 17 Steli” olarak literatüre kazandırılan bir heykel bulunmuştur. Söz konusu heykel Kahramanmaraş Kalesi’ne kuş uçumu yaklaşık 6 km uzaklıkta tespit edilmiştir. Aslan heykelinin Alaüddevle Bozkurt Bey zamanında kaleye taşınmış olduğu bilgisi, MARAŞ 17 Steli ve aslan heykeli; henüz tam olarak lokalize edilemeyen Gurgum Krallığı merkezinin Kahramanmaraş Kalesi ve yakın çevresinde aranması gerektiğini göstermektedir. İleride Kahramanmaraş Kalesi’nde yapılacak arkeolojik kazıların eksik kalan bilgileri tamamlayacağından hiç şüphe bulunmamaktadır.

 

KAYNAKÇA

Ahmet DENİZHANOĞULLARI – Mehmet GURİÇİN – Hasan PEKER, “Kahramanmaraş’tan Hiyeroglif Luvice Yeni Bir Stel: Maraş 17”, TU-BA-AR, 22/1, 2018, s. 57-62.

Amerikan Bord Heyeti (American Board), İstanbul, “Memorial records for Henry Marden”, American Research Institute in Turkey, Istanbul Center Library, online in Digital Library for International Research Archive, Item #17234, http://www. dlir.org/archive/items/show/17234 (Erişim tarihi: 10 Ocak 2021).

Bilcan GÖKÇE – Pınar PINARCIK, “Geç Hitit Kent Devletleri Dönemi Dini Yapısı Üzerine Gözlemler”, Ced-rus, 8, 2020, 147-176.

Çağlar AKDAĞ – Özden ÜRKMEZ, “Antikçağ’ın Uluslararası Politikalarında Propaganda Aracı Olarak Kullanılan Heykeltraşlık”, Amisos, 3/5, 2018, s. 322-340.

Çağlar AKDAĞ, “Gurgum Kralı Halparuntiya’nin (Qalparunda) Adak/ Stel Heykeli”, Uluslararası Antikçağ Döneminde Maraş Sempozyumu 17-18 Kasım 2017, (Eds.: C. Kabakcı, İ. Solak, A. Ceylan, O. Dumankaya, M. Canlı, Ö. Y. Ova), Kahramanmaraş 2019, s. 397-403.

Çağlar AKDAĞ, 2019, “Hitit ve Ardılları Neo-Hitit Figürlerinde Uyum ve Direnç: Tanrılar ve Krallar”, OAN-NES, Uluslararası Eskiçağ Tarihi Araştırmaları Dergisi, s. 53–68.

Ercüment YILDIRIM, “Gurgum Krallığı”, Kahramanmaraş Ansiklopedisi, (Ed. İbrahim Solak), C.3, 2018, s. 544-550.

Erkan KONYAR, “M.Ö. I. Bin Yılda Kahramanmaraş. Gurgum Krallığı”, Toplumsal Tarih, 180, 2008, s. 60-66.

Hans H. OSTEN, Explorations in Hittite Asia Minor, Chicago 1930.

Henry MARDEN, “Antiquities at Marash, Central Turkey”, The Missionary Herald, VOL. LXXVII, American Board of Commissioners for Foreign Missions, 1882, s. 94-97.

John David HAWKİNS, Corpus Of Hieroglyphıc Luwian Inscriptions, Vol. 1, Inscriptions of the Iron Age, Part 1, TextIntroduction, Karatepe, Karkamis, Tell Ahmar, Maraş, Malatya, Commagene. New York 2000.

L. S. DOD, “Legitimacy Identity and History in Iron Age Gurgum”, Anatolian Iron Age, Vol. 5, 2000, s. 47-64.

Özden ÜRKMEZ, “Astuwaramanza”, Kahramanmaraş Ansiklopedisi, C. 1, (Ed.: İbrahim Solak), Kahramanmaraş 2016, s. 354-355.

Özden ÜRKMEZ, “Eski Çağ’da Maraş ya da Marqašti Germanicia”, KSÜ-Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (2), 2014, s. 67-95.

Özden ÜRKMEZ, “Marqašti/Maraş’ın Neo-Hitit Heykeltıraşlığında Dinsel/Tanrısal Figürler”. (Eds. C. Kabakçı, İ. Solak, A. Ceylan, O. Dumankaya, M. Canlı, Ö. Y. Ova), Uluslararası Antik Çağ Döneminde Maraş Sempozyumu, Kahramanmaraş 2019, s. 222-230.

S. Aro, “Sanat ve Mimari”, Anadolu’nun Gizemli Halı Luviler, (Ed.: H. C. Melchert), İstanbul 2011, s. 245-287.

S. Gökhan TİRYAKİ, “Erken Demir Çağ Gurgum (=Kahramanmaraş) Kabartmalı Mezar Taşları”, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Antalya 2010.

Trevor BRYCE, The world of the neo-Hittite kingdoms: a political and military history, Oxford University Press, New York 2012.

Winfried ORTHMANN, “Untersuchungen zur späthethitischen Kunst”, Saarbrücker Beiträge zur Altertumskunde, 1971.

Yorumlar

Yorum yapmak ister misin?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Kenar Çubuğu



Exit mobile version